Zbiór opowiadań Andrei Lundgren to próba emocjonalnego i tożsamościowego rozegrania tego, co może się wydarzyć w relacji międzygatunkowej. Zwierzę staje się tutaj nie tyle pretekstem do pokazania, odsłonięcia, ujawnienia pewnych stanów, co raczej okazuje się podmiotem, stojącym w centrum. To w spotkaniu z owym podmiotem dzieje się właśnie coś ważnego. Lundgren ucieka od niesamowitości, choć jednocześnie wprowadza swoich bohaterów – i tych ludzkich, i tych zwierzęcych – w stan bliskości w swojej intensywności rzadko spotykany. Zwierzę może stać się źródłem poznania samego siebie, może uświadomić, jak skomplikowana, ale zarazem oczywista, jest ta droga, która do tej pory wydawała się niezrozumiała, może wreszcie stać się rodzajem lustrzanego odbicia, dzięki któremu lepiej, jaśniej i wyraźniej będzie widać to wszystko, co wcześniej skrywało się w chaosie. Lundgren buduje sytuacje, w których dużą rolę odgrywa intuicja, przeczucie, ale i zarazem pewność, że to wszystko, co jest nieprzewidziane, tak naprawdę musiało się wydarzyć. Spotkanie – dosłowne lub metaforyczne – ze zwierzęciem zamienia się w uprawomocnienie kluczowych odsłon życia i śmierci, ma więc wymiar i metafizyczny, i namacalnie wręcz realistyczny. Poetyckość miesza się tutaj z sensualnością, w efekcie otrzymujemy prozę pełną znaczeń, nieoczywistych sensów i kluczowych w wymiarze tożsamościowym pytań.
Andrea Lundgren, Fauna Północy, red. Justyna Czechowska, przeł. Karolina Ancerewicz, Natalia Dąbrowska, Diana Hasooni-Abood, Anna Kicka, Justyna Kwiatkowska, Przemysław Pożar, Agata Teperek, Martyna Wojciechowska, Wyd. Pauza, Warszawa 2020.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz