Powieść
oparta na faktach – znakomicie napisana, mocna w swoim przekazie ideowym i
emocjonalnym, stroniąca od sensacji, ale pełna narastającego napięcia,
zakorzeniona w konkrecie, ale portretująca schemat postępowania przedstawicieli
dyktatur wojskowych w Ameryce Łacińskiej, dobrze łącząca to, co
charakterystyczne dla prozy, i to, co typowe dla reportażu. Na początku jako
motto pojawia się odautorskie zdanie: „Wszystko w tej książce jest fikcją, ale
prawie wszystko zdarzyło się naprawdę”. Ojciec odkrywa, że jego córka zniknęła.
Nie stawiła się do pracy na uczelni, jej znajomi nie chcą zbyt chętnie o niej
rozmawiać, a ci, którzy w najbliższym otoczeniu wydawali się przyjaźnie
nastawieni, raptem zaczynają zachowywać się tak, że zasadne stają się
podejrzenia, czy nie łączy ich coś z tymi, którzy prawdopodobnie są odpowiedzialni
za zaginięcie kobiety. Choć autor opowiada o swojej siostrze i jej mężu, udaje
mu się uniknąć epatowania emocjami, które miałyby w tym przypadku jakieś
usprawiedliwienie, ale tekstowi z pewnością by nie pomogły. Dyktatura wojskowa
w Brazylii oraz losy tych, których do dzisiaj nie odnaleziono, zostają pokazane
nie jako przeszłość, ale nadal aktualne „tu i teraz”. Na plan pierwszy wysuwa
się nierówna gra, jaką toczą zrozpaczony, bezradny i zagubiony ojciec oraz
bezduszna i obojętna na zwykłego człowieka władza. Słowa niewiele znaczą, a
wypowiedziane zbyt głośno mogą mieć tragiczne skutki. Najwięcej dzieje się więc
w milczeniu, które bywa zaprzeczeniem, potwierdzeniem, odmową lub zgodą. Równie
istotne jest stopniowe odkrywanie i nieznanej tak naprawdę biografii kobiety,
która chcąc chronić bliskich, tak naprawdę skazała ich na obcość, i reguł
rządzących społeczeństwem, które dopóki nie dotykają osobiście, wydają się
czymś odległym i abstrakcyjnym, i trwałości zbrodniczego systemu, który potrafi
odezwać się po latach, upomnieć się o swoje i zaznaczyć swoją obecność. Kucinski
doskonale panuje nad formą swojej opowieści, dostosowując ją do poszczególnych
wątków i intensyfikując dzięki temu siłę przekazu. Lektura obowiązkowa.
Bernardo
Kucinski, K. Relacja z pewnych poszukiwań, przeł. Zofia Stanisławska, Wyd. Claroscuro,
Warszawa 2019.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz