Powieść
Michalopoulou to niebanalna, intrygująca pomysłowością i oryginalna historia
przyjaźni – najpierw ocalającej, potem uzależniającej, wreszcie rodzącej lęk i
stającej się emocjonalną trucizną. Autorka znakomicie oddaje to, co łączy dwie
dziewczyny, zmuszone do powrotu do Grecji, a tak naprawdę pochodzące z zupełnie
innych światów. Anna przybywa z Paryża, imponuje rówieśniczkom swoją
europejskością, odwagą, niezależnością sądów. Po upadku junty czarnych
pułkowników dziewczynka jako córka opozycjonistów aktywnie zaangażowanych
społecznie próbuje nadawać ton i sugerować, co wypada, a co niekoniecznie jest
stosowne. Tak naprawdę mimo otoczki egzotyki związanej z doświadczeniami
rodziny Anna jest osobą samotną. Nic więc dziwnego, że nawiązuje bliższą
relację z Marią, która powraca do Grecji z Afryki. Jej rozumienie wolności jest
odmienne. Maria nie widzi problemu w tym, że w domu pracowała czarna służba, bo
przecież przyjaźniła się ze służącą i w jej rodzinie nie było nadużyć.
Dziewczynka tęskni za Afryką. Miejsce to urasta w jej wspomnieniach do pewnego
mitu założycielskiego – ma poczucie, że to właśnie tam potencjalnie mogłaby być
najbardziej spełniona. Dzieci, co zostaje pokazane sugestywnie, ale i z
delikatnością, są ofiarami polityki prowadzonej w kraju i na świecie. Budują
więc w relacjach prywatnych więzi, które mają dać im siłę w codzienności, ale
także są odtworzeniem sytuacji opartych na władzy, podporządkowywaniu, byciu
przywódcą i wpływaniu na cudzy los. Anna okazuje się tą osobą, która wymusza w
przyjaźni dziewcząt różnego rodzaju eksperymenty. Nie byłoby w tym nic
dziwnego, gdyby nie fakt, że dowody przyjaźni i odwagi opierają się tak
naprawdę na odbieraniu Marii tego, co jest dla niej cenne, oraz na etycznej
niejednoznaczności podejmowanych wyborów. Tak dzieje się, gdy dziewczęta są
dziećmi, tak jest wtedy, gdy bohaterki dorastają, sytuacja nie zmienia się, gdy
są już dorosłe. Przyjaźń zbudowana w wieku dziewięciu lat ewoluuje, przeżywa
kryzysy, jest poddawana różnego rodzaju próbom, ostatecznie okazuje się
przekraczać granice życie i śmierci.
Amanda
Michalopoulou, Dlaczego zabiłam moją najlepszą przyjaciółkę?, przeł. Alicja
Kotecka, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław 2016.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz