Zarówno
publikacja Eliane Brum, jak i książka Dona Kulicka, to reportaże wyraźnie
opowiadające się po stronie pamięci. Widać również, że w obu przypadkach pamięć
traktowana jest szerzej – nie tylko w odniesieniu do przeszłości, ale z
wyraźnym zaakcentowaniem jej dziania się, zmieniania i znikania w
teraźniejszości. Nie da się nie zauważyć również wyartykułowania potrzeby
praktykowania działań na rzecz pamięci, bo bez nich zapomnienie zbyt szybko
może objąć rejony, których nie da się potem odzyskać. Brum już na początku
swojej książki kładzie nacisk na specyficzną perspektywę towarzyszącą
postrzeganiu Brazylii. Z jednej strony akcentuje dość powszechną nieznajomość
tego kraju, z drugiej kładzie nacisk na to, że w opowieść, na którą się
decyduje, wpisana jest wielość. Z kolei Kulick próbuje zrezygnować z nierównej
relacji, na jaką antropolodzy skazywali przez lata podmioty swoich badań. Oboje,
co ważne, wyjaśniają na początku to, jak widzą siebie w opowiadanej historii,
co chcą osiągnąć i pokazać, czego nauczyli się w trakcie swoich rozmów i
spotkań, wreszcie jak niełatwe jest zanotowanie współczesności wtedy, gdy ma
się świadomość błyskawicznego jej przemijania. Rozbudowane wstępy w obu
książkach to ważna próba objaśnienia własnego warsztatu, tego, jak spotkanie z
bohaterem tekstu, może zmienić również reportera lub badacza, ale i jak ważne
jest dostrzeganie odpowiedniego momentu po to, by nie stracić tego, co będzie
już nie do odzyskania. I Brum, i Kulick stawiają na empatię. Próbują przebić
mur powierzchowności, który skrywany bywa często pod podszewką egzotyki. Różne
Brazylie, ale i różne oblicza wioski Gapun w Papui-Nowej Gwinei, opowiedziane
zostają tak, by najważniejszy był człowiek – nie ten, który zapisuje opowieść,
ale ten, który zawierza swoją historię przybyszowi.
Eliane Brum, Kolekcjoner porzuconych dusz. Reportaże z Brazylii, przeł. Gabriel Borowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2020; Don Kulick, Śmierć w lesie deszczowym. Ostatnie spotkanie z językiem i kulturą, przeł. Aleksandra Czwojdrak, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2020.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz