Obsesje (J. Franco, Dzika bestia)

Znakomita powieść Franco stanowi intrygujące studium szaleństwa, zderzania nieprzystających do siebie światów, wreszcie nieuniknionej katastrofy, która czyha na rodzinę, choć ta jeszcze nie wie, że stanie się jej ofiarą. Franco interesuje to, co rodzi się z wymieszania rzeczywistości, które nie mogą funkcjonować jako jedność. Mamy więc tutaj chociażby zetknięcie niemieckości (w domyśle europejskości) Dity i kolumbijskości Don Diego. Mamy małżeństwo, które pozostaje związkiem dwojga ludzi z woli wyemancypowanej kobiety, nie zaś sakramentem lub przypieczętowaną urzędowo umową. Mamy szalony pomysł wybudowania zamku, który ma być ostoją bezpieczeństwa, a staje się źródłem szaleństwa. Mamy córkę Dity i Don Diego, Izoldę, która od momentu bycia świadkiem pewnego traumatycznego wydarzenia, coraz bardziej ucieka od świata realnego w świat, którego częścią jest przyroda i jej sekrety. Wielkim tematem tej powieści obok szaleństwa jest miłość. Uczucie również zostaje opisane jako rodzaj obsesji. Ma ją Don Diego, który pozostaje w zachwycie nad Ditą. Ma ją Dita, która otwiera się na namiętność w sposób bezpruderyjny. Ma ją Małpa, który w specyficznej spowiedzi zwierza się porwanemu Don Diego z niemożności otrząśnięcia się z fascynacji jego córką. Franco umiejętnie zderza baśniowość świata małej, później dorastającej Izoldy z realizmem tego, co staje się doświadczeniem jej ojca. Trzecim tematem, który organizuje fabułę powieści, jest motyw bezmyślnego i tylko pozornie przemyślanego zła. Porwany przez Małpę i jego kompanów Don Diego tak naprawdę nie staje się częścią misternie przygotowanego planu, lecz stopniowo zaczyna pochłaniać go chaos. Bardzo dobre.

Jorge Franco, Dzika bestia, przeł. Andrzej Flisek, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2016.