Sytuacja bez wyjścia (A. Arce, Telefon obwieszcza śmierć. Zapiski korespondenta w Hondurasie)

Reportaż hiszpańskiego dziennikarza okazuje się interesujący nie tylko dlatego, że autor skupia się na Hondurasie, miejscu nie tak często opisywanym przez reporterów, ale i z tego powodu, że mamy tutaj świetnie odtworzony rytm nieprzewidywalności jako stanu oczywistego w kontekście pracy. Arce, akcentując w tytule fakt, iż mamy do czynienia z zapiskami korespondenta, w pewnym sensie sugeruje ich fragmentaryczność, impresyjność, skupienie się na wybranych scenach, myślenie podobne do pokazywania klatek filmowych. Niepewność, niemożność bycia na sto procent przekonanym, że jest bezpiecznie, wreszcie czasami nieświadome ryzykowanie zostają pokazane jako element codzienności. Trzeba to zaakceptować i trzeba nauczyć się z tym żyć. Warto zwrócić uwagę nie tylko na sposób notowania i opisywania rzeczywistości Hondurasu, ale i na nietracenie z oczu specyfiki uprawianego zawodu. Z książki tej możemy dowiedzieć się dużo o pracy korespondenta w rejonach niebezpiecznych, tam, gdzie życie dziennikarza może być zagrożone, i tam, gdzie niełatwo pracować. Arce przez kilka lat był jedynym zagranicznym korespondentem pracującym w Hondurasie. To dużo mówi o warunkach, w jakich musiał zbierać materiały. Z jednej strony można mówić o perspektywie wybrańca, osoby uprzywilejowanej, mającej dostęp do informacji dla innych niedostępnych, z drugiej to wyraźne ostrzeżenie, z której jasno wynika, jak niebezpiecznie jest w miejscu, w którym autor przebywa. Ważnym elementem opowieści jest również ciągle obecna perspektywa mówienia w imieniu tych, którzy są pozbawieni głosu. Intrygujący efekt uzyskano poprzez umieszczenie zdominowanych przez czerń ilustracji autorstwa Germana Andino. Dzięki nim każdy rozdziałów zyskuje dodatkową siłę wyrazu. Warto!

Alberto Arce, Telefon obwieszcza śmierć. Zapiski korespondenta w Hondurasie, przeł. Jerzy Wołk-Łaniewski, Wyd. Sonia Draga, Katowice 2019.