Biograficzna
opowieść Kortki i Pietraszewskiego nie ma nic z utworu panegirycznego. I
dobrze. Owszem, już tytuł wskazuje, że mowa będzie o kimś, kto osiągnął rzeczy
nieosiągalne dla innych, w trakcie lektury widać jednak, że autorzy unikają
jednoznaczności, próbując pokazać skomplikowanie czasów, środowiska i głównego
bohatera. Dzięki takiej perspektywie książka ta zyskuje wymiar nie tylko
historyczny, ale również ponadczasowy. Część dylematów, które nurtowały
himalaistów wówczas, pozostaje aktualna także i dzisiaj. Nie zmieni się to i za
kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Pytania o granice ludzkiej wytrzymałości, o
komercjalizację wspinaczki wysokogórskiej, o konsekwencje emocjonalne ponoszone
przez czekającą rodzinę, wreszcie o odpowiedzialność za partnerów i siebie
pozostaną ciągle żywe. Nie ustaną także dyskusje w gronie tych, którzy się
wspinają (przykładem może być to, co wydarzyło się ostatnio wokół Broad Peak),
nie przestaną się pojawiać czasami kontrowersyjne podejrzenia lub oskarżenia,
nie zniknie zazdrość i podziw dla tego, kto pierwszy osiągnie więcej. Biografia
Kukuczki pokazuje to wszystko, a jednocześnie jest znakomitym portretem tych
lat polskiej wspinaczki wysokogórskiej, które wspomina się jako wyjątkowe.
Szczególnym kontekstem jest wydobycie na wierzch siermiężnej komunistycznej
rzeczywistości, problemów ze zdobyciem profesjonalnego sprzętu, trudności z
zebraniem pieniędzy na opłacenie zgody na zdobywanie danego szczytu. Bardzo
interesującym wątkiem jest zaakcentowana rywalizacja między Jerzym Kukuczką a Reinholdem
Messnerem, a także zasygnalizowanie lekceważenia podmiotowego udziału kobiet w
wyprawach wysokogórskich. W książce natkniemy się na liczne cytaty z dzienników
Kukuczki oraz wiele zdjęć, dzięki którym opis przeszłości zyskuje dodatkową
jakość.
Dariusz
Kortko, Marcin Pietraszewski, Kukuczka. Opowieść o najsłynniejszym polskim
himalaiście, wstęp: Bernadette McDonald, Wyd. Agora, Warszawa 2016.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz