Marente de Moor buduje swoją opowieść poprzez zintensyfikowanie napięć, w centrum których zostaje umieszczona bohaterka. Młoda Janna przybywa do posiadłości arystokraty Egona von Bőttichera. Jej ojciec zna jej przyszłego opiekuna z czasów I wojny światowej. Mężczyzna ma nauczyć córkę dawnego przyjaciela sztuki szermierki. Jest mistrzem w tej dziedzinie, co dla Janny stanowić ma rodzaj nagrody w kontekście realizowania pasji i rozwoju już posiadanych umiejętności. Szybko jednak się okazuje, że bohaterka jest zaledwie pionkiem w grze, którą nie wiadomo do końca, kto prowadzi. Musi więc spróbować wywalczyć na obcym gruncie taka pozycję, która da jej choć pozór pewności i niezależności. Stopniowo Janna odkrywać będzie tajemnice i sekrety łączące oraz dzielące tych, którzy będą blisko Egona. Na plan pierwszy wysunie się na pewno męska, niejasna do końca i niełatwa przyjaźń między arystokratą a ojcem młodej kobiety. Równie istotna będzie próba sił między starością a młodością, jaka rozegra się za sprawą relacji bohaterki z Egonem. Trzeci istotny wątek wiązać się będzie ze zderzeniem dwóch różnych światów – tego, który został stworzony przez arystokratę i który pozwala choć częściowo leczyć rany z przeszłości, oraz tego, który znajduje się na zewnątrz, stanowi zapowiedź zniszczenia i upadku wszystkiego, co wcześniej okazywało się dla rzeczywistości fundamentalne. Rodzące się tendencje faszystowskie w swojej brutalności wymazują granice. Egon odkrywa więc, że miejsce mające być schronieniem i twierdzą, tak naprawdę oferuje tylko złudzenie panowania nad rzeczywistością. Janna jest i obserwatorką, i uczestniczką wydarzeń, i pewnego rodzaju demiurgiem. Jej młodość może bowiem w świecie ustalonych zasad dużo namieszać. Warto!
Marente de Moor, Holenderska dziewczyna, przeł. Ryszard Turczyn, Wyd. Relacja, Warszawa 2020.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz