Bardzo udany debiut. Autorka oryginalnie rozgrywa bycie i funkcjonowanie „pomiędzy”. Punktem odniesienia jest albo matka, albo mężczyzna (mężczyźni). Choć pozornie wydaje się, że te dwie relacje funkcjonują od siebie niezależnie, tak naprawdę na to, jak postrzegane są słowa matki, ma wpływ relacja z partnerem, a z kolei na to, jak oceniany jest rozwój relacji miłosnej lub erotycznej, oddziałuje pamięć komentarzy wypowiadanych przez rodzicielkę. Można by także powiedzieć, że duszny, odsłaniający autodestrukcyjność i zagubienie, nieco obsesyjny monolog bohaterki, dobrze oddaje nieustanne lawirowanie między poszukiwaniem siebie a traceniem własnej tożsamości. To także intrygujący pretekst do zastanowienia się nad rolą pełnioną przez substytuty. Mogą nimi być zwierzęta – pies zamiast kota, a ostatecznie zamiast dziecka, łazienka zamiast całego mieszkania, hotelowy pokój zamiast domowej sypialni czy obcięcie włosów zamiast fryzury na życzenie innej osoby. Wspomniane „zamiast” funkcjonuje w specyficznym przesunięciu, bo choć jest decyzją, szybko nią być przestaje, bo zaczyna przypominać konieczność. Ważną rolę odgrywają też słowa – te odsysające prawdę od fałszu, te dyscyplinujące lub te, które oszukują i rozmywają autentyczność doświadczania rzeczywistości. Warto!
Izabela Tadra, Hotel ZNP, Wyd. Filtry, Warszawa 2024.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz