Powieść Mairala to historia męskiej porażki, której źródłem jest poczucie fałszywego zwycięstwa i równie fałszywej ucieczki. Bohaterem jest pisarz, który wyjeżdża na jeden dzień do Urugwaju. Oficjalnie jedzie odebrać zaliczki, które otrzymał na dwie książki, bo przelicznik w Montevideo jest lepszy niż w Argentynie. Pieniądze zagwarantują mu bezpieczeństwo finansowe i możliwość spokojnej pracy prawie przez rok. Nieoficjalnie mężczyzna zamierza spotkać się z pewną kobietą. Nie poznali się dobrze, choć zbliżyli się do siebie, długo się nie widzieli, a w jego myśleniu o niej więcej jest wyobrażenia i oczekiwań niż tego, co faktycznie ją charakteryzuje. Tę obcość, która ich – paradoksalnie – łączy, szybko zauważamy. Ta obcość wyłania się również ze związku bohatera z żoną. Obcość jest w pewnym sensie także budulcem aktywności zawodowej mężczyzny, bo choć jest pisarzem i myśli o pisaniu, to nie zawsze może, chce i umie pisać. Zaliczka urasta w tym kontekście do rangi czegoś, co pochodzi z lepszego, bezproblemowego po części świata. Dzięki niej pojawi się moc twórcza, naprawie ulegnie codzienność, a seks z wyobrażoną głównie i słabo znaną kobietą przyniesie satysfakcję. Kiedy wszystko zaczyna wyglądać nieco inaczej, niż bohater to zaplanował, właśnie porażka stanie się rodzajem otwarcia na nowe i nie do końca znane. Otworzy oczy na prawdę, pozwoli zadać niełatwe pytania, uruchomi możliwość stawienia czoła problemom, wreszcie każe zmierzyć się z tym, co dotychczas był ignorowane lub bagatelizowane. Intrygujące.
Pedro Mairal, Urugwajka, przeł. Barbara Jaroszuk, Wyd. Pauza, Warszawa 2023.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz