Sytuacja wyjściowa jest dramatyczna i wywołuje poczucie bezradności. Oto dwie dziewczynki zabijają tę trzecią. Nic nie zapowiada katastrofy, choć kiedy dochodzi do rekonstrukcji wydarzeń, okazuje się, że pewne symptomy sugerujące zbliżanie się zła były widoczne. Autorka książki przygląda się sprawie szeroko komentowanej w mediach. Zwraca uwagę na to, jak ważne jest trzymanie się faktów i rezygnacja z konfabulacji, dopowiedzeń, wyobrażeń. Mocno położony w książce akcent na pracę z dokumentami okazuje się pewnego rodzaju drogowskazem dla dziennikarskiego śledztwa. Stanowi dowód na to, że ważniejsze od demonizowania są próba zrozumienia i zadanie odpowiednich pytań. Na uwagę zasługuje co najmniej kilka wyeksponowanych w książce wątków. Po pierwsze będzie to kwestia postrzegania dzieciństwa i dorosłości oraz zastanowienie się nad klasyfikowaniem danego czynu jako takiego, który przynależy do dojrzałości. Zło staje się w tym kontekście siłą uruchomioną, nie do zatrzymania i zwielokrotnioną. Po drugie istotna okaże się kwestia samotności człowieka wobec prawa. Warto zatrzymać się przy rodzicach, którzy nie tylko nie umieją zrozumieć tego, co uczyniły ich dzieci, ale też nie mają możliwości, by z tymi dziećmi porozmawiać. Osoba winna zbrodni symbolicznie przestaje być dzieckiem, choć biorąc pod uwagę wiek, nadal nim pozostaje. Po trzecie wreszcie świetnie zostaje poprowadzone narracyjnie funkcjonowanie trzech dziewcząt między racjonalnością a wyobrażeniem, szaleństwem a logiką, przyjaźnią a odtrąceniem, wywieraniem wpływu a poddawaniem się temu wpływowi, postanowieniem a zamierzeniem. Te opozycje dobrze oddają zarówno to, co wydarzyło się przed zabójstwem, jak i to, co miało miejsce później. Intrygujące.
Kathleen Hale, Internetowy demon, choroba psychiczna i zbrodnia dwunastolatek, przeł. Janusz Ochab, Wyd. Czarne, Wołowiec 2024.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz