W swojej prozie Bajani dobrze rozgrywa przywiązanie opierające się na porzuceniu, czekanie związane z przekonaniem, że powrotu nie będzie, wreszcie dorastanie, w trakcie którego nadal jest się spragnionym uczuć dzieckiem. Punkt wyjścia dla opowieści to informacja o śmierci matki. Wiąże się ona nie tylko z koniecznością podróży do Bukaresztu, miejsca, w którym mieszkała, ale i z oczywistym niejako oraz wynikającym z szantażu chwili rozpamiętywaniu tego, co było i co nie dla wszystkich uczestników wydarzeń okazało się jednakowo ważne. Bajani umiejętnie dawkuje pojawiającą się stopniowo pewność o rozstaniu – obietnice powrotów, przedmioty mające świadczyć o pamięci, wymiana ludzi, których nazywa się bliskimi, wreszcie coraz rzadsze telefony i coraz mniej emocji do przekazania i odczuwania. Jednocześnie udaje się mu się uchwycić paradoks wynikający ze wspomnianego rozstania, a mianowicie niemożność przerwania istniejącej więzi i łatwość czerpania siły z przywoływanych z przeszłości chwil. „Jeśli zachowasz pamięć o grzechu” to rodzaj pożegnania syna z matką. Tyle że pochowanie kobiety i czekanie na jej pogrzeb przynosi tak naprawdę nowe poznanie. Syn, który wspomina, definiuje na nowo to wszystko, co było także i jego częścią życia. Ważne jest także miejsce, a więc przywołany Bukareszt. Cień komunizmu nadaje historii prywatnej dodatkowych znaczeń. Proza, która przykuwa uwagę, proszę czytać.
Andrea Bajani, Jeśli zachowasz pamięć o grzechu, przeł. Tomasz Kwiecień, Wyd. Drzazgi, Okoniny 2023.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz