Krzysztof Tomasik znakomicie odtwarza energię, towarzyskie kontakty i artystyczne oczekiwania środowiska teatralnego II RP. Sportretowany świat aktorów okazuje się wieloznaczny, nieoczywisty, naznaczony z jednej strony grą w kontekście zawodowym, z drugiej grą w wymiarze prywatnym. Uchwycenie tych niuansów okazuje się bardzo interesujące. Rekonstruując życie aktorskie tamtego okresu, koncentruje się na relacjach opartych na homoerotycznym pożądaniu, zafascynowaniu, przyciąganiu. Choć ma przewagę posiadania dzisiejszej wiedzy na temat ówczesnych gwiazd sceny, to jednocześnie jej nie nadużywa. Pozostaje czujnym, empatycznym, ale i krytycznym gawędziarzem, odsłaniającym paradoksy relacji sprzed lat. Wielkim atutem pisarstwa Tomasika jest zachowanie równowagi między tym, co prawdopodobne, a tym, co miało miejsce na pewno, między rekonstrukcją życia towarzysko-obyczajowego a odtworzeniem atmosfery towarzyszącej występom, reakcjom na recenzje i spotkaniom w kawiarniach, między odsłonięciem rytmu artystycznej codzienności a pokazaniem napięcia związanego z uaktywnieniem homoerotycznego spojrzenia. W efekcie otrzymujemy nie tylko interesujące portrety konkretnych aktorów, ale i barwny portret całego środowiska z całą dynamiką skrywanych i ujawnianych emocji. To, co szczególnie uderza, zawiera się w upływie czasu. Bohaterowie tej książki nie tylko funkcjonują w pewnego rodzaju rozdwojeniu między tym, co oficjalne, dozwolone i akceptowane, a tym, co ukryte, zakazane i niechętnie traktowane. Ich życie okazuje się również barometrem zachodzących przemian społecznych, kulturowych i politycznych. Łączące mężczyzn relacje mają swój dobry i zły czas, chwile pełne entuzjazmu i moment schyłku. Rozwijają się równolegle do tego, co nieuchronnie zmienia rzeczywistość. Warto!
Krzysztof Tomasik, Homolobby. Aktorzy II RP, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2025.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz