Czarna owca (P. Buwalda, Bonita Avenue)

W przypadku powieści „Bonita Avenue” mamy do czynienia z historią sukcesu podszytego pewną tajemnicą, której ujawnienie może spowodować wielką katastrofę. Głównym punktem odniesienia jest Siem Sigerius – wybitny matematyk wykładający na uczelni i sprawujący kierownicze funkcje, niegdyś zdolny i odnoszący sukcesy judoka. Jego rodzina wydaje się idealna – sympatyczna i opiekuńcza żona, dwie córki, jedna z anarchistycznymi zapędami, druga stawiająca na wrodzoną klasę i elegancję. Pozornie nic nie zagraża sielance, którą Sigerius wokół siebie stworzył. Ta jednak nie jest dana na zawsze. Najpierw wychodzi na jaw przeszłość. Dzisiejsza idealna rodzina Siema została zbudowana na zdradzie, a wzajemne relacje między jej członkami są dużo bardziej skomplikowane, niż to wygląda na pierwszy rzut oka. Buwalda pokazuje, jak jedna rysa może zniszczyć cały obraz. Wystarczy, że zostaje zbagatelizowana, zignorowana, że próbuje się udawać, że jej nie ma. W rodzinie Sigeriusa są czarne owce. Jedna częściowo przybywa z zewnątrz, jest jednak na tyle uciążliwa, że determinuje codzienność bohaterów, zmuszając ich do mierzenia się z wyrzutami sumienia, odrazą i chęcią zaprzeczenia rzeczywistości. Czarne owce pojawiają się także wśród najbliższych Siema. Mężczyzna dowiaduje się o swojej córce rzeczy, których nie tylko się nie spodziewał, ale i nie mógł sobie nawet wyobrazić. Również Sigerius ma swoje mroczne sekrety i wcale nie jest tak doskonały, jak postrzegają go ci, którzy go podziwiają. Buwalda proponuje czytelnikom interesujące studium rozpadu rodziny. Więzi, które wydawały się trwałe, tak naprawdę oparte są na dosyć wątłych podstawach, natomiast te relacje, które sprawiały wrażenie martwych, w efekcie okazują się wyjątkowo mocne. Wiedza o prawdziwym obliczu poszczególnych osób nie prowadzi do oczyszczenia, lecz jest źródłem katastrofy...

Peter Buwalda, Bonita Avenue, przeł. Maja Porczyńska-Szarapa, Wyd. W.A.B., Warszawa 2016.