Tytuł publikacji wyraźnie wskazuje, co będzie głównym punktem odniesienia dla zaprezentowanej opowieści historycznej. Mury okazują się jednak nie tylko pretekstem do zrekonstruowania wydarzeń związanych z ich powstaniem, pełnioną funkcją i okolicznościami ewentualnego upadku. Stają się również dobrą okazją do zadania pytań o konsekwencje społeczne i państwowe tak kategorycznego potraktowania granic, o poniesione koszty, na które składają się nie tylko zainwestowane pieniądze, ale i ofiary wśród tych, którzy pracowali przy powstawaniu muru, o bezpieczeństwo i zagrożenie, bo to, co tak naprawdę dominuje wśród członków społeczności otoczonych murem, nie jest wcale oczywiste. Frye proponuje czytelnikom podróż do dość dalekiej przeszłości, bo rozpoczyna od starożytności, a kończy na symbolicznym i aktualnym wymiarze Muru Berlińskiego. Na szczególną uwagę zwraca antropologiczny kontekst opowieści, akcentujący nierówną relację między tymi, którzy decydowali o powstaniu muru, a tymi, którzy granicę budowali. Wspomniana nierówność jest szczególnie uderzająca w momencie, gdy autor zwraca uwagę na ostateczną przemijalność tego, co miało istnieć na zawsze. Równie interesujące są komunikaty, które możemy próbować odczytać, uwzględniając kontekst historyczny oraz uzasadnienie polityczne powstawania danej granicy. Okazuje się wówczas, że deklarowana siła bywa tak naprawdę ukrywaniem lęku, a akcentowanie niezależności i wyboru izolacji inną wersją niewoli.
David Frye, Mury. Historia cywilizacji, przeł. Hanna Pustuła-Lewicka, Wyd. W.A.B., Warszawa 2021.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz