Różne oblicza przyjemności (R. Ryziński, Moje życie jest moje. Opowieści o wolności i pożądaniu)

Remigiusz Ryziński nie jest oczywiście pierwszy, jeśli weźmiemy pod uwagę reporterskie próby opisywania seksualności. Na pewno jednak możemy w przypadku jego książki mówić o projekcie kompozycyjnie i merytorycznie przemyślanym oraz o bardzo udanym efekcie. Ten ostatni nie zawsze jest taki, bowiem dziennikarze mają zwykle problem z tym, w jaką rolę wejść w opowieści, która z racji skoncentrowania na seksie, zderza się z intymnością. Ryziński decyduje się być blisko swoich bohaterów, jednak nie nadużywa w tekście swojej obecności. Rezygnuje z roli eksperta, raczej jest empatycznym świadkiem, akceptującym przewodnikiem, schodzi jednak na dalszy plan, pilnując, by to opisywane postaci były najważniejsze. Warto docenić również to, że Ryziński chce słuchać nie tylko tych, którzy w danym związku są inicjatorami eksperymentowania we własnej sypialni lub na organizowanych spotkaniach. Reporter empatycznie towarzyszy również tym, którzy spełniają zachcianki swoich partnerów, są bardziej pasywni w tej grze, na którą wspólnie się decydują, często są dużo mniej świadomi tego, jakie emocje w nich się zrodzą, gdy dojdzie do odegrania danej, wcześniej tylko wyobrażonej, sytuacji. Ważną zaletą sposobu opowiadania autora jest nie tyle bazowanie na ekscytujących i niestandardowych doświadczeniach seksualnych portretowanych osób, co raczej takiej skonstruowanie opowieści, by nie było wątpliwości, że seks to ważna część życia, że seks może korespondować z istotnymi deklaracjami dotyczącymi wolności i postrzegania związku, że bywa również przedmiotem umowy społecznej, a nie tylko częścią intymności. Szkoda tylko, że ten bardzo ciekawy i ważny reportaż poleca na okładce Katarzyna Bonda. Blurb jej autorstwa niepotrzebnie naprowadza nas na skojarzenia z popkulturą i banalną tematyką, a mamy przecież do czynienia z tekstem zasługującym na uwagę i dyskusję.

Remigiusz Ryziński, Moje życie jest moje. Opowieści o wolności i pożądaniu, Wyd. Czarne, Wołowiec 2020.