sobota, 25 lutego 2017

Siła snu i wyobraźni (M. Cartarescu, Nostalgia)

„Nostalgia” to ciekawe połączenie tego, co potencjalnie realne, z tym, co bliskie sennym wyobrażeniom, wspomnieniom, które stanowią grę z pamięcią, wreszcie pewnej hiperbolizacji, która wyolbrzymia to, co umysł zdołał ocalić przed zapomnieniem. Wątkiem, który powraca, jest bycie pisarzem. Autor każe mierzyć się twórcy z marzeniami o sławie, z wykluczeniem i niezrozumieniem, z byciem w stanie „pomiędzy” tym, co realne i wyobrażone, z szukaniem tematów i codziennością. Źródłem poszczególnych obrazów, rozrastających się, emocjonalnie intensywnych, odsłaniających zakorzenienie w tym, co należy do przeszłości, jest często takie doświadczenie, które pozostaje nieuchwytne. Do takich przeżyć należy dotknięcie cienkiej granicy między życiem a śmiercią i obserwowanie mężczyzny mającego nieprawdopodobne szczęście w grze w rosyjską ruletkę, ale też opowieść o chłopięcym paraliżującym lęku przed płcią przeciwną i niezapomnianej miłości okresu nastoletniego. Doświadczeniem tego typu może być szukanie odpowiedzi w świadomym przeżywaniu snu, w dochodzeniu w tym stanie do głębi siebie i sensu, jeśli takowy w ogóle istnieje, ale też wspomnienie dziecięcych podwórkowych zabaw, w których ryzyko miesza się z okrucieństwem, a pierwsze fascynacje miłosne dotyczyć mogą tej samej płci. Intrygujące.


Mircea Cǎrtǎrescu, Nostalgia, przeł. Joanna Kornaś-Warwas i Ireneusz Kania, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław 2016.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz