Publikację Ewy Jałochowskiej można potraktować jako kolejną odsłonę dostrzegalnej wydawniczej mody przypominania i opowiadania czytelnikom o wizualnej stronie rzeczywistości PRL-u. Określenie „moda” nie ma w tym kontekście wymiaru pejoratywnego. To raczej odnotowanie faktu, że książka ta z powodzeniem może „prowadzić dialog” z innymi tytułami, skupiającymi się np. na ilustracji dla dzieci czy designie użytkowym. „Kolory PRL” to publikacja o charakterze edukacyjno-popularyzatorskim. Ewa Jałochowska stawiając na przystępność opowieści, dokonuje więc selekcji materiału oraz stawia na zrozumiałość i przystępność. Dla czytelnika zaznajomionego z tematem mogą to być wady, dla tych, którzy dzięki opowieściom autorki zdecydują się sięgnąć także po inne publikacje, na pewno zalety. I to właśnie do tych drugich książka ta wydaje się być adresowana. Na uwagę zasługuje reprezentatywność dobranych przykładów oraz umiejętność skrótowego i czytelnego opowiedzenia zachodzących procesów artystycznych, społecznych i politycznych. W tym kontekście interesujący będzie na pewno wątek uzależnienia rysunku w różnych odsłonach od ideologii oraz stopniowego odchodzenia artystów od nazbyt jednoznacznego przesłania oczekiwanego przez cenzorów. Jałochowska intrygująco prowadzi również wątek niedocenienia plakatu, filmu animowanego i komiksu jako sztuki. Kwestia ta wydaje się bardzo istotna, zwłaszcza że każda z tych aktywności artystycznych doczekała się prawdziwie mistrzowskich realizacji. Gatunkowo mamy tutaj do czynienia z połączeniem eseju, felietonu, leksykonu i albumu. Historia sztuki łączy się z historią społeczno-polityczną i z popkulturą. Do czytania i do przeglądania, a potem do sięgania po inne książki i albumy.
Ewa Jałochowska, Kolory PRL. Plakat. Komiks. Film animowany, Wyd. Muza, Warszawa 2021.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz