Zmierzyć się czy oswoić? (S. Sandberg, Ciemność. W obronie mroku)

„Ciemność” Sandberg to projekt spójny ideowo i edytorsko. Piękne wydanie znakomicie nawiązuje do idei wiodącej publikacji, eksponując czerń, ale i grę różnych odcieni wpisaną w mówienie o mroku. Autorka decyduje się natomiast na intrygujące połączenie opisu własnego doświadczenia oraz wspomnień i spostrzeżeń innych. Doświadczenie ciemności zostaje pokazane w sposób nieoczywisty, ale jednocześnie łatwo wciągający czytelnika we wspólnotę przeżyć. Szybko bowiem razem z dziennikarką uświadamiamy sobie, że tytułowe słowo oznacza nie tylko czerń nocy oraz złudzenie, iż to, co z nadejściem mroku nas otacza, staje się trudne do zrozumienia i budzi grozę. Ciemność powiązana jest w tej opowieści z lękiem, bezradnością, samotnością, koniecznością szukania siły w sobie oraz budowaniem podstaw tożsamości, dla której wewnętrzna moc stanie się dobrym przeciwstawieniem wobec lęków nadchodzących z zewnątrz. Sandberg pisze bezpretensjonalnie, akcentuje osobisty aspekt opowiadanej historii, intrygująco sugeruje własną niepewność i rodzące się w miarę pisania przekonanie, że warto ten akurat temat podjąć i warto nie rezygnować z tej prywatnej, autobiograficznej perspektywy. Bardzo ciekawe.

Sigri Sandberg, Ciemność. W obronie mroku, przeł. Joanna Barbara Bernat, Wyd. Mova, Białystok 2019.