Książka Tomasza Karamona ukazuje się w Serii Reporterskiej. Informacja ta jest wyraźnie wyeksponowana za sprawą rozpoznawalnej szaty graficznej oraz widocznej nazwy, przyporządkowującej publikację i umieszczającej ją w odpowiednim kontekście. Tymczasem „Co widziała Matka B.” niewiele ma wspólnego z reportażem. Dużo trafniejsze wydaje się określenie znajdujące się w podtytule, a mianowicie „opowieści”. Karamon faktycznie snuje różne historie dotyczące Barda. Czy jednak widać tutaj pracę reporterską? Formalnie mamy do czynienia z książką o charakterze historycznym i popularyzatorskim, bardziej informującą i prezentującą, niż stawiającą na sproblematyzowanie wątków, raczej skoncentrowaną na próbie opowiedzenia losów miasta niż odsłonięcia związków owego miasta z ludźmi i ich konkretnymi doświadczeniami. W trakcie lektury ma się wrażenie przytłoczenia podawczym stylem autora, jednocześnie odczuwa się niedosyt, bo brakuje tym opowieściom potoczystości i może nieco bardziej gawędziarskiego stylu. Nie znaczy to jednak, że praca podjęta przez autora nie jest ważna. Nieszczególnie zdaje egzamin, jeśli zgodnie z wydawniczym zamysłem traktować ją będziemy jako reportaż. Potraktowana jako publikacja historyczna o charakterze popularyzatorskim wybrzmiewa już nieco inaczej, ale też chyba i inny odbiorca będzie w tym wypadku modelowym adresatem książki.
Tomasz Karamon, Co widziała Matka B. Opowieści z Barda, Wyd. Dowody, Warszawa 2024.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz