Książka
Hibo Wardere to połączenie narracji autobiograficznej, intymnego świadectwa z
esejem o charakterze społeczno-obyczajowym, manifestem oraz płomienną
deklaracją gotowości zmieniania świata na lepsze. Autorka zachowuje właściwie
proporcje między przejmującą opowieścią o własnym doświadczeniu a opisem
prowadzonych działań, przywoływaniem danych statystycznych i akcentowaniem
ważności problemu. To bardzo ważne, gdyż dzięki temu jej głos wybrzmiewa mocno,
wyraziście i przekonująco. Hibo Wardere jako kilkuletnia rezolutna dziewczynka
zostaje brutalnie okaleczona. Matka zaprowadza ją do innych kobiet, które mają
dokonać na dziecku aktu obrzezania. Autorka odtwarza swoje przerażenie sprzed
lat, zagubienie i samotność. Szczególnie trudnym przeżyciem jest nie tylko
cierpienie fizyczne, ale i poczucie odtrącenia przez matkę. Hibo długo nie
będzie umiała tego wybaczyć. Kiedy jako młoda kobieta, opuszcza Somalię i prosi
o azyl w Wielkiej Brytanii, jej życie zmienia się. Autorka postanawia o siebie
zawalczyć. Pierwszy akt prowadzący do wyzwolenia to pójście do lekarza i prośba
o „otworzenie” ciała na dole. Dzięki temu będzie mogła w końcu bez bólu oddawać
mocz. Drugi akt to przyjęcie miłości i próba stłumienia w sobie lęku związanego
ze zniszczoną seksualnością. Trzeci etap wiąże się z wiedzą. Wardere nie tylko
decyduje się zmierzyć z widokiem swoich narządów płciowych, ale i zaczyna
czytać na temat tego, co jej się przydarzyło. W konsekwencji postanawia
edukować i uświadamiać innych. Opowiadając o sobie, mówi o dramacie tysięcy
dziewczynek i kobiet. Cywilizacja Zachodu nie jest żadnym ocaleniem. Ludzie
mieszkający wiele lat w Wielkiej Brytanii wywożą swoje dzieci do rodzinnych
krajów, by przeprowadzić zabieg. Zdarza się również, że ten okrutny zwyczaj celebruje
się na miejscu. Jest to więc dosłownie również problem Wielkiej Brytanii.
Książka Wardere to publikacja ważna i potrzebna. Szczególnie przerażający jest
fakt, iż największymi wrogami kobiet są często inne kobiety. Autorka
wielokrotnie doświadcza nienawiści i niechęci ze strony tych, które choć same
doświadczyły gwałtu na własnym ciele, chcą, by zwyczaj był kontynuowany. Równie
bolesna jest obojętność ludzi, których to nie dotyczy. Wiedza, co udowadnia
swoim działaniem Wardere, uaktywnia jednak gotowość pomocy i wsparcia.
Hibo
Wardere, Cięcie, przeł. Anna Kłosiewicz, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2017.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz