Po raz pierwszy (J. Norris, Mary McGrory. Pierwsza królowa dziennikarstwa)

Biograficzna opowieść o Mary McGrory powinna być lekturą obowiązkową studentów dziennikarstwa. Zainteresują się nią jednak nie tylko przyszli adepci zawodu, ale i ci, których pasjonuje historia mediów, droga kobiet do równouprawnienia, najnowsze losy Stanów Zjednoczonych, wreszcie kulisy kolejnych kampanii prezydenckich. John Norris koncentruje się na początkach kariery dziennikarki, akcentując moment zwrotny. Życie recenzentki książek zmienia się wraz z decyzją redaktora naczelnego „Washington Evening Star” o powierzeniu McGrory zadania relacjonowania przesłuchań McCarthy’ego. McGrory, jak się okazuje, podeszła do sprawy z właściwą sobie niezależnością. Zamiast pisać typowo informacyjne artykuły, postawiła na felietonowy styl, w którym aż roiło się od celnych spostrzeżeń dotyczących mowy ciała, interpretujących zależność między zachowaniem a deklaracjami, wreszcie odtwarzających panujące wśród zgromadzonych emocje. Taki sposób pisania stał się zresztą cechą charakterystyczną dziennikarki. Połączenie wiedzy i informacji z błyskotliwością, poczuciem humoru, czasami złośliwością dawało świeży i, co dużo ważniejsze, niezwykle skuteczny efekt. Czytelnicy chcieli, by rzeczywistość objaśniała im McGrory. Nie zmieniło się to przez następnych kilkadziesiąt lat. Ale książka Norrisa to nie tylko arcyciekawa biografia wybitnej publicystki politycznej i kobiety, której tekstów bali się najważniejsi politycy Stanów Zjednoczonych. Publikacja ta jest również bardzo interesującym zapisem trybu pracy dziennikarzy (np. wielotygodniowe towarzyszenie kandydatom na prezydenta w ich kampanii), zapisem zmian zachodzących w mediach (wcześniejsze dyskusje dotyczące czystości gatunków zostają zastąpione debatami na temat rentowności gazet), odnotowaniem otwierania się typowo męskiego środowiska, opartego często na tradycji bractwa, na obecność kobiet, przypomnieniem istotności nagród doceniających pracę dziennikarzy (np. nagroda Pulitzera, którą McGrory otrzymała za pisanie o aferze Watergate, a wcześniej kilka razy była do niej nominowana), a także zaakcentowaniem ważności idei w pisaniu o polityce i w działaniu politycznym (związki McGrory z klanem Kennedych). Życiorys McGrory to jednocześnie biografia niezwykłych i zmieniających świat lat w historii mediów i historii Stanów Zjednoczonych. Dziennikarka miała ogromny wpływ na to, jak myśleli i co myśleli Amerykanie – ci zwykli obywatele i ci mający władzę. Jednocześnie, takie wrażenie towarzyszy lekturze, do końca pozostała sobą – przedstawicielką mediów znającą dobrze kolejnych prezydentów kraju i aktywną wolontariuszką zajmującą się dziećmi potrzebującymi pomocy, osobą, która nie traci z oczy małych, będąc blisko największych.

John Norris, Mary McGrory. Pierwsza królowa dziennikarstwa, przeł. Maria Białek, Wydawnictwo Kobiece, Białystok 2016.